Caner Ediz

O anın gelmesini beklerken namelerde ateşlenir bedenim

Sesini bile duymak yüreğine yağmur tanesi gibi düşer

Umutların arasında ağlarken yalnızlıkta korlanır kirpiklerim

Ellerini bile tutmanın hayali yüreğimdeki umutsuzluğu siler…

 

Karanlıkta her korktuğunda yanında olamamak acımdır benim

Sarıldığını bile düşünmek avuntularımı teselli eder

Işığın olamadığımda kalbime inenden çekinir ürperirim

Bir gün yanında olamayacak olmak bile yaramla alay eder

 

Hayata karşı dallarım kuruduğunda seni düşünürüm

Sevgim damarlarımdan varlığına akışını yitirir diye

Yaprak yaprak solmanı gördüğüm her sürgünümde

Köklerimden vazgeçmeyi düşünürüm, yeter ki sen yaşa diye…

 

Paylaşmak, yalnızlıkla yaşamaktan iyiyse

Ağlamak, ellerini tenimde hissetmekse

Ve fedakârlık, sözle değil her davranışında gizli ise

Ömür boyu sevginin anlamıdır, unutmadan seni beklediyse…