Caner Ediz

Harflerime bakıyorum aynı yerdeler,

Kelimelerime bakıyorum sırt sırta vermiş yazmamı beklerler

Cümlelerime dalıyorum aynı rüyayı izletir

Zikrim beni bekler, ne çare aynı fikri dile getirirler

​

 

Ruhumu görüyorum karanlık odalar ile büyüdüler

Bedenime bakıyorum ruhumu bile örtemeyecek haldeler

Kendimi dinliyorum bedene sıkışmış ruhu ifade eder

Fikrim beni bekler, ne çare aynı kadere eyvallah ederler

​

 

Doğduğum günden ayakta kalanlarla devam eder

Her yıl yeni bir durakta sevdiklerini görmeyi bekler

Hâlbuki her geçen zaman aleyhte işler

Yarınlar beni bekler, ne çare geçmişim yok oldukça geleceği erteler

​

 

Öldüğümde gömülenlere eşlik eder

Her yeni gelene bir avuç topraktır geriye kalan yer

Hâlbuki artık zaman lehte işler

Geçmişim beni bekler, ne çare ki yarınlar hiçbir zaman gelmeyecekler...