Caner Ediz

Işıklı bir yolda karanlığa hiç yürüdün mü?

Aydınlık içinde karamsar bir ruha kulak verdin mi?

Hiç yanındayken yarınlara bakıp yokluğun elini tuttun mu?

Ben yaptım, hem de sonumu düşünmeden yaptım

 

Işıklar altında yürürken gözlerimi kapadım

Aydınlık içinde yalnızlıkla örtünüp içime kapandım

Varlığını terk edip yokluğu yaşadım

Ben yaptım, hem de farkına vararak yaptım

 

Karanlık sokaklarda senin için ateşler yaktım

Karamsar ruhumla elimde bira sana kadeh kaldırdım

Yalnızım derken sesini aradım

Ben yaptım, hem de yara bere içinde yaptım

 

Sen hiç yürüdüğün yoldan döndün mü?

Ya da yolculayanlardan ayrı düştün mü?

Sen hiç tek kaldığında üşüdün mü?

Ben yaşadım, kendim için olmasa da yaptım

 

Aydınlıktı yolum vazgeçtim, karanlığı seçtim

Direndim, umudumu yitirmeden hayattan seni bekledim

Kaybedeceğimi bilerek, kazanma derdine düşmeden mücadele ettim

Ben tükendim, kendi içimde ki mücadeleye yenildim

 

Artık bir bulut üzerimde, yağmura gerek yok ben ağlarım

Bir soğuk vurmuş yüzüme, gülmeye yer yok içime dert yanarım

Bir güneş batmış gerime, aydınlığa yer yok ben ki karanlığım

Ben gidenim, gidemeyenlere son kez olsun yardım edenim...